کاتالیست واحد ایزومریزاسیون
فرایند ایزومریزاسیون نفتای سبک یکی از مراحل کلیدی در تولید بنزین در پالایشگاههای نفت محسوب میشود. در این فرایند، ترکیبات هیدروکربنی با ساختار خطی وارد واکنش شیمیایی میشوند و به ترکیبات شاخهدار تبدیل میگردند که به آنها ایزومر گفته میشود. این تبدیل ساختاری، عدد اکتان سوخت را افزایش میدهد. ایزومریزاسیون نفتای سبک روشی ساده و اقتصادی برای بهبود کیفیت بنزین و ارتقای عدد اکتان آن به شمار میرود.
بهدلیل محدودیت در استفاده از ترکیباتی مانند بنزن، مواد آروماتیک و اولفین در ساختار بنزین، پالایشگاهها توجه ویژهای به فرایند ایزومریزاسیون نفتای سبک دارند. این فرایند با تبدیل ساختارهای خطی به شاخهدار، عدد اکتان نفتای سبک را بهطور مؤثری افزایش میدهد و همزمان میزان بنزن موجود در ترکیب را کاهش میدهد.
عدد اکتان بهعنوان معیاری برای سنجش کیفیت احتراق سوخت، نشان میدهد که بنزین تا چه اندازه در برابر احتراق خودبهخود (بدون جرقه) مقاومت میکند. هرچه عدد اکتان بالاتر باشد، سوخت میتواند تراکم بیشتری را تحمل کند و خواص ضد کوبشی بهتری از خود نشان دهد. از این رو، فرایند ایزومریزاسیون نقش کلیدی در بهبود عملکرد موتور و کاهش آلایندگی دارد.
کاتالیست ایزومریزاسیون دمای پایین بر پایه سولفات زیرکونیا بوده و عمدتا در فرآیندهای پالایشگاهی در واحد ایزومریزاسیون بر روی برش های سبک تر نفتا و بنزین کاربرد دارد.
مزایا :
- مقاوم در برابر وجود گوگرد، نیتروژن و آب در خوراک ورودی که نیاز به خالص سازی خوراک را به حداقل می رساند و تاثیری بر عملکرد کاتالیست و محصل نهایی نخواهد داشت.
- فعالیت و درصد تبدیل کاتالیست مشابه بر روی خوراک های معمول با کاتالیست های کلرینه بر پایه آلومینا اکساید.
- عدم نیاز به استفاده از Chloriding Agent (پرکلرواتیلن) جهت تثبیت فعالیت کاتالیست.
- انتخاب پذیری بسیار بالا که باعث کاهش مصرف هیدروژن شده و همچنین باعث کاهش ترکیبات با اکتان پایین در خوراک های پالایشگاهی میشود.
- مقاوم در برابر تغییر سرعت خوراک (بازه 0.5 تا ۳ h-1).
- امکان احیای کاتالیست ایزومریزاسیون پس از استفاده در دوره اول مصرف (۵ تا ۶ سال) و قابل استفاده به مدت ۳ تا ۴ سال بعد از احیا بدون کاهش فعالیت.
- طول عمر این کاتالیست بین 10 الی 12 سال می باشد.