روش‌های آنالیز و شناسایی مواد(بخش دوم)

شکل (1-5): مقایسه تکنیک‌های دستگاهی بر مبنای گستره تابش و اندازه ذرات

روش‌های کریستالوگرافی:

بر مبنای آنالیزهای فازی و پراش تابش مانند پراش پرتو ایکس (XRD)

روش‌های الکتروشیمیایی:

ولتامتری، کولن‌سنجی، پتانسیل‌سنجی

روش‌های آنالیز حرارتی:

گرما وزن‌ سنجی (TGA)، کالریمتری

روش‌های جداسازی دستگاهی:

کروماتوگرافی، الکتروفورز

روش‌های ترکیبی:

GC-MS, LC-MS, GC-IR, LC-NMR, LC-IR, CE-MS, ICP-MS

روش‌های میکروسکوپی:

بر مبنای روش‌های میکروسکوپ نوری، میکروسکوپ الکترونی و میکروسکوپ روبشی (SEM, TEM…) و با هدف تعیین ریزساختارهای مواد و آنالیزهای فازی. در میکروسکوپ‌های نوری معمولاً قدرت تفکیک تصاویر میکروسکوپی در حدود ۱ میکرومتر و در میکروسکوپ‌های الکترونی و یونی قدرت تفکیک بالاتر در حدود یک آنگستروم امکان‌پذیر است.

روش‌های الکتریکی:

بر مبنای سنجش جریان الکتریکی (پلاروگرافی، تیتراسیون‌های آمپرسنجی)، سنجش رسانایی الکتریکی (رسانایی‌سنجی) و یا سنجش پتانسیل الکتریکی (پتانسیل‌سنجی و پتانسیل‌سنجی با زمان).

آن دسته از روش‌های تجزیه دستگاهی که برای تعیین خواص فیزیکی و شیمیایی مواد مورد آزمون (آنالیت) و بر مبنای تجزیه کمی یا کیفی آنها استفاده می‌شوند نیز به صورت خلاصه در جدول (1-4) گردآوری شده است. اکثر مشخصات جدول به یک منبع انرژی نیازمندند. شش مورد اول شامل برهمکنش نمونه با تابش الکترومغناطیسی است. پنج مورد بعدی شامل تغییراتی در تابش الکترومغناطیسی است که به وسیله برهمکنش با نمونه به وجود می‌آید. موارد هفتم تا دهم از خاصیت الکتریکی استفاده نموده و در نهایت چهار خاصیت متفرقه دیگر در کنار هم تجمیع شده‌اند.

جدول (1-4): خواص مورد استفاده در روش های دستگاهی